Na een telefonische update van de chauffeurs zou het transport omstreeks 10.45 uur in Maastricht aankomen. Om 10.00 uur een telefoontje van een buurman: “De bus staat bij het buurtpark”. Als een raket met alle benodigde spullen zijn we er naar toe gegaan. We zagen Pompa in de bus: Oh, wat een mooie meid. In de bus is het veiligheidstuigje omgedaan en is Pompa veilig aangelijnd. Ook werd er een warme jas aangedaan want er stond echt een koude wind. Oh, wat moest het meisje plassen en lang! Na wat te hebben rondgestapt moest ze ook…… Hèhè, wat een opluchting!
Helaas waren de adoptanten niet op tijd, maar dat was geen probleem; Pompa is lekker mee naar huis gegaan. Na even wat te hebben gesnuffeld, streek ze al snel neer op de bank om vervolgens in een diepe slaap te vallen. Om 12.00 uur meldden de adoptanten zich, maar Pompa sliep als een blok.
Na een emotionele ontmoeting met Pompa, was er tijd voor een kopje koffie met vlaai. Daarna moest Pompa toch de oogjes opendoen. Tijd om afscheid te nemen, Pompa liep op haar hoede mee naar de auto. Haar adoptanten hadden een fijn bedje voor haar gemaakt. Na een aai over haar lieve kopje zijn ze vertrokken: op weg naar haar eigen warme mandje. Daar gaat het om. Of het er nu 1 of 10 zijn, dat maakt niets uit. Iedere geredde hond is er 1.
De chauffeurs David en Urias super bedankt voor de lange rit die jullie hebben gemaakt en ook allen bedankt die aan dit transport hebben meegewerkt.
Groetjes, Tania
