Vandaag hebben we onze protestmars in Den Haag gehad. Gelukkig waren de weersomstandigheden iets beter dan vorig jaar en dat was te zien aan de opkomst. We kunnen terugkijken op een zéér geslaagde bijeenkomst. De verzamelde mensen gingen eerst gezellig aan de koffie en thee, en daarna werd er gespeecht door Reiny van PodencoWorld en mij namens GINN.
Vervolgens gingen we in optocht richting de Spaanse ambassade, onder begeleiding van een muziekje. Bij de ambassade hield Anneke van Dutch Galgo Lovers een korte toespraak, gevolgd door Chantal van GalgoPodencoPlatform. Zij las de brief voor die aan de ambassade is gezonden en deed na afloop nog een papieren versie in de brievenbus. Op goed geluk!
Er volgde nog een fotomoment waarna we gezamenlijk terug liepen naar het startpunt.
Dank aan iedereen die vandaag, waar dan ook een stem heeft laten horen voor de honden. Samen staan wij zoveel sterker…
Groet, Jetteke
SPEECH
En daar staan we dan weer…voor de zoveelste keer. Het voelt toch een beetje als preken voor eigen parochie, maar helaas blijkt dat het nog steeds nodig is dat wij vandaag met z’n allen onze stem laten horen. Dat wij vanuit Nederland onze steun moeten betuigen aan de moedige vrijwilligers en medewerkers van de asielen te Spanje die vandaag ook massaal de straten op gaan. Zij, die de dagelijkse stroom van verwaarloosde, gehavende, mishandelde windhonden moeten verzorgen. Met hart en ziel. Deze moedige mensen moeten zich dagelijks staande houden tussen de bittere, gruwelijke en wrede werkelijkheid, in overvolle asielen, met minimale middelen, financiële tekorten, hoge werkdruk, bedreigingen en groeiende hulpvragen.
Er worden getallen genoemd van gedode, gevonden en binnengebrachte honden die je doen duizelen, zo veel… De ene hond is er nog slechter aan toe dan de ander. Door hier vandaag aanwezig te zijn, maken wij gezamenlijk een vuist tegen dit aanhoudende windhondenleed. En laten we de ‘goeie’ Spanjaarden voelen dat zij er niet alleen voor staan.
De insteek van de protestmars vandaag is om een positief beeld van de windhond neer te zetten, om te laten zien dat de windhond prima kan fungeren als huishond. Of dit nu een greyhound, galgo, podenco, saluki of Nederlandse windhond is: ze zijn ons allemaal even lief en met elkaar doen wij ons er ons stinkende best voor. We kunnen aan de aanwezige galgo’s en podenco’s zien dat zij, ondanks alle ontberingen en verwondingen – zichtbaar of onzichtbaar –, zo ontzettend veerkrachtig zijn. Dat zij de kunst bezitten om te vergeven, de wil hebben om te leven en de mooiste ziel aller zielen hebben.
Dat niet alleen in Spanje een verknipt beeld bestaat van de windhond als huishond, blijkt uit het feit dat tot voor kort ook in beslag-genomen Nederlandse stroperswindhonden werden ingeslapen, omdat zij niet geschikt zouden zijn om als huishond te leven. Door een strijd aan te gaan met de juiste Nederlandse instellingen, hebben we voor elkaar gekregen dat deze windhonden nu ook een kans krijgen om geadopteerd te worden. De eerste 13 Nederlandse stropershondjes hebben hierdoor hun weg naar hun definitieve ‘thuis’ gevonden en de verhalen zijn veel belovend. En hieruit blijkt dus ook: de strijd aangaan loont!
En dus is het werk nog lang niet gedaan. Des te meer wij als stichtingen en lobby groep met elkaar samenwerken, des te meer klussen en onrecht er naar boven komt. Er ligt nog héél veel werk voor ons als stichtingen en, niet geheel onbelangrijk, heel veel werk op politiek vlak. Met de huidige stand van zaken voor wat betreft de omstreden wet te Spanje, zal ook Brussel aan de bak moeten. En ook daar proberen wij een verschil in te maken. Dus loop met ons mee richting de Spaanse ambassade. De Spaanse leus ‘Mismos perros, misma ley’ – Zelfde honden, zelfde wet, moet als een paal boven water staan!!
