Vorig jaar september zijn er plannen gesmeed door 3 GINN-ers om naar Fundación Benjamin Mehnert te gaan. Er kwamen steeds meer vragen of iemand mee mocht. We zijn gestopt bij acht, een geweldige gemotiveerde groep GINN-ers en niet GINN-ers, die wel altijd bij GINN betrokken zijn. Gewapend met onze mooie T-shirts, speciaal gemaakt door Marga Hendrix, hebben we elkaar getroffen op vliegveld Eindhoven. Verschillende mensen die nog nooit bij FBM zijn geweest, waren vol verwachting! De vlucht is prima gegaan.
De aankomst bij FBM is altijd overweldigend, hoe vaak je er ook komt. De ontzettend hoge muren (met daarboven prikkeldraad) die een dubbele functie hebben: enerzijds dat de galguero’s hun honden er niet overheen kunnen gooien, anderzijds voorkomen dat de honden die zijn opgeknapt, niet terug gestolen worden. Overal hangen camera’s. Door twee grote poorten heen, en we waren er. Heftig verwelkomd door altijddurend luid geblaf!
Na de koffers te hebben afgezet, zijn we snel boodschappen gaan doen. Natuurlijk werden ook hondensnacks en worstjes gekocht. Hierna snel de oude kleren aan. Natalia, een vaste medewerkster, kwam ons lachend tegemoet. Op z’n “Spaans” verwelkomd natuurlijk. We hadden presentjes meegenomen en hebben een leuke tas met natuurlijk een Galgo erop én het GINN-logo aan Natalia overhandigd. Na wat te hebben gedronken, zijn we aan de slag gegaan. Wassen, wassen en nog eens wassen. Een grote berg wasgoed lag op ons te wachten. Maar niet alleen dat, ook het washok is meteen onder handen genomen. Deze werd goed gepoetst en de rekken met dekens eens goed gearrangeerd. Daarna zijn we de kennels gaan inspecteren en heel veel ohhh’s en aaahhh’s werden geuit. Na wat te hebben gegeten zijn we vroeg naar bed gegaan omdat de wekker op 6.30 uur stond ingesteld.
Natalia verdeelde al het werk dat moest worden gedaan over de groep. Het is flink aanpakken! Hoofdzaak is poepscheppen! De buiten- en binnenkennels, het hospitaal, de granja’s, elke dag weer heel veel werk. We hebben onszelf in groepjes verdeeld. Een groepje nam het hospitaal onder handen, de andere de buitenkennels en weer een andere de granja’s met buitenkennels. Om het niet langdradig te maken wordt 1 keer benoemd wat de werkzaamheden inhielden.
Het Hospitaal
De honden mochten uit de kennel hun pootjes strekken, dan is het poepscheppen geblazen. Alle manden naar buiten om gedesinfecteerd te worden. Ook de water- en voerbakken moesten leeg en geschrobd worden. Terwijl deze stonden te drogen, werden de hokken uitgespoten en droog getrokken. Hierna de water- en voerbakken vullen en de manden weer op hun plek zetten. Ook het terrein waar de honden naar buiten mochten moest ontsmet worden. Natuurlijk werden er aaitjes uitgedeeld. Dezelfde werkzaamheden voor het hospitaal, waar ook nog schone dekens werden neergelegd.
De Pasillo
Dit zijn de buitenkennels. Hier mogen de honden in groepjes naar buiten. Ze kunnen niet allemaal bij elkaar, dus zorgvuldig werden ze door Natalia op verschillende granja’s gezet die worden afgescheiden door hekwerk. Natalia is verantwoordelijk voor deze 36 buitenkennels waar ongeveer 200 honden zitten, zij kent ze allemaal bij naam, het zijn haar kindjes. Aan iedere kant ongeveer 7 á 8 granja’s. Terwijl de honden buiten waren, was het ook hier poepscheppen, schoonspuiten, schrobben, waterbakken schoonmaken en voorzien van schoon water. Het voer zit hier in grote troggen en zo nu en dan worden deze bijgevuld, maar altijd genoeg! Drie keer per dag wordt een inspectieronde gedaan bij álle honden om te kijken of er water en voer genoeg is. Als de honden uit de kennels mogen is het feest! Dan scheuren ze door de gang. Begeleid door oorverdovend geblaf van de honden die nog in de kennels zitten. Zij willen ook! Ze komen allemaal aan de beurt. Dan het terugrennen naar de kennels, ze weten precies waar ze moeten zijn. En ja, sommigen maken een extra rondje.
Op hetzelfde moment was een groep de granja’s met buitenkennels aan het schoonscheppen. Ook hebben ze de “granja kennels” helemaal leeggehaald; manden, drink – en voerbakken, wanden en vloer geschrobd, wat ook een flink karwei is. Daarna alles weer voorzien van schoon water en voer.
De Nave
Dit zijn de binnenkennels die vaak te zien zijn op foto’s. 2 lange rijen kennels gevuld met honden. Hier heb je werkelijk oordopjes nodig vanwege het schelle geblaf. Deze honden mogen ook naar buiten op hun eigen stuk granja. Als de kennels zijn schoongespoten en alles van schoon water voorzien, dan mogen ze weer naar binnen. Ook hier hangen grote troggen die door ons zijn voorzien van voer. Als alle honden weer in de kennels zijn, worden ook de granja’s schoongemaakt. Dag in dag uit….
Ondertussen is de was droog, wordt er gevouwen en weer weggelegd en ja, weer vier wasmachines aan. We hebben José geholpen met de “kleine kliniek”, ook weer alles schoonmaken. Soms werd er door een van de honden een handdoek gestolen…… wat een lol! Een groep van ons is met de honden van de kliniek gaan wandelen. Niet ver, puur op basis van therapie: spieropbouw. Een paar anderen zijn op tekenjacht gegaan. Jeetje, die vampieren! Gewapend met een beker met “sopwater” waar de krengen in werden gestopt, zodat ze niet weer overal tussenin konden kruipen. Oren, tenen, kroelend in de vacht, we hebben er veel kunnen verwijderen.
We hebben een hondenhok in elkaar gezet zonder voorkant, voor een Podenco met een slechte rug zodat hij niet hoefde te bukken om het hok in te kunnen. We hebben 2x honden gepromoot, honden die al op de site staan en nieuwe honden. Wie kies je?? Allemaal hebben ze vragende oogjes: ”Heb je een warm mandje voor mij?” Als er een hond uit de kennel werd gehaald, namen we ieder een hond van de rest van de kennel. Omdat als je er één uithaalt, de rangorde weer opnieuw wordt bepaald.
Eén avond hebben we Natalia uitgenodigd om te komen eten, om 21.00 uur zaten we met z’n allen aan de spaghetti. Voor ons geen probleem. We hadden het geluk dat er een Zwitsere dame Kathi ook in ons complex sliep. Ze sprak vloeiend Spaans, heel fijn, anders waren het korte gesprekken geweest, “Si en No” hihi. We hebben een echt leuke avond gehad: éven ontspannen en ontladen. Maar ‘s morgens ging de wekker om 06.00 uur!
We hebben het allemaal gered! En dan de overhandiging van de cheque! Oh, wat heeft het ons gebrand om die te kunnen geven, het was een klein feestje. FBM is zo dankbaar! Alle donateurs die zo gul hebben gegeven, dankjewel! € 4400,-, het is een flink bedrag en heel veel dank daarvoor, maar het is echt een druppel op een gloeiende plaat.
Om ons te bedanken voor onze inzet, werden wij getrakteerd op tapas en pizza met bijna het voltallige FBM Team, het was een feestje! Een gezellig uurtje om daarna weer terug aan het werk te gaan. We hebben de medicatieronde meegemaakt, dit gebeurt driemaal per dag voor iedere hond die het nodig heeft. Ook kwam er een vracht met dozen vol desinfectiemateriaal binnen. Onmisbaar met zoveel honden. We hebben een lijst gemaakt van wat er dringend nodig is en gaan de grote bedrijven aanschrijven voor b.v. poetsmateriaal, waterslangen, koppelstukken voor waterslangen, en spuitmondjes. Het is allemaal nodig.
De ochtend van vertrek hebben we op de valreep nog een transport meegemaakt. De chauffeurs Fran en Rocio die we vaak bij de aankomst in Maastricht zien, tilden vier honden heel behoedzaam in de kennels in de bus om hun naar België te brengen.
Dan is het tijd om afscheid te nemen. Dat valt zwaar voor ieder van ons. De honden die je achterlaat, wetende dat ook de dag van vertrek en al die dagen erna, week in week uit, al die werkzaamheden weer gedaan moeten worden. Maar hier eindigt ons verhaal niet! Voor ons vertrek zijn we benaderd door Stray meets Holland van Arina Jonkers of wij vluchtbegeleiders wilden zijn voor een Mastin en een kleine Podenco/terriër mix. Ja, natuurlijk! Bij aankomst op het vliegveld stonden 2 Spaanse dames ons op te wachten met de honden in reisbenches. Er werd met z’n allen ingecheckt. De controles van de honden waren OK. De vlucht ging goed. In Eindhoven stond Arina al te wachten op deze dappere lieverds. Nadat wij de honden en de papieren hadden overhandigd, heeft zij haar reis naar het Noorden voortgezet.
We hebben afscheid genomen van elkaar met een hoofd en hart vol herinneringen. Het “landen” duurt nog wel even. Er zijn foto’s uitgezocht om jullie te laten zien wat de werkzaamheden waren, dag in dag uit. Dat ook die aai over een bol zo nodig is. Om in een kennel er alleen maar te zijn, zodat de interesse gewekt wordt van een voorzichtige of angstige hond. Dit moet ook gebeuren als er geen vrijwilligers zijn; in juni, juli en augustus zijn er vrijwel geen vrijwilligers. Zoek een paar mensen bij elkaar en ga! Een van ons is vorig jaar midden zomer geweest, het is echt te doen!
We hopen dat dit een duidelijk verslag is van ons verblijf bij FBM! We hebben zo veel respect voor álle FBM-medewerkers!
Tania, Kiki, Patricia, Ursula, Dénise, Chantal, Jurgen en Dolorez
3 reacties
Zeer indrukwekkend. Dank jullie wel voor je enorme inzet en bijdrage. Het is wel slikken als je ziet hoeveel honden er in de opvang zitten. Zijn Corne en Natasha ook nog werkzaam bij FBM?
@ Nils: Nee, zij werken daar niet meer.
ángeles perros ! kan het niet beter uitdrukken. Toch af en toe een traantje weggepinkt bij het bekijken van de video…