Steeds vaker worden er foto’s en filmpjes ingezonden van geadopteerde honden. Een feest om te zien hoe de honden tevreden op de bank hangen, in hun mand liggen, meelopen naast de fiets of los op het strand of in het bos. Toch willen we stilstaan bij het los laten lopen van de honden. Zorg er alsjeblieft voor dat je de hond pas los laat, als dat 100% vertrouwd is. Vaak wil de nieuwe eigenaar genieten van de hond op volle snelheid, want dat blijft toch prachtig om te zien.
Echter, het kan ook fout gaan. Als een windhond op snelheid is, is hij al snel uit het zicht, waardoor hij jouw aanwijzingen niet meer kan horen. Of hij pikt op zijn tocht het spoor van wild op. Of hij komt in een ‘flow’ waardoor hij kleine hondjes niet meer van wild kan onderscheiden. We hebben genoeg voorbeelden op de website gehad van honden die zoekgeraakt zijn, of nog erger, honden die zijn verongelukt of nooit meer teruggekeerd… En dat is toch iedere keer weer vreselijk. Je laat een hond komen uit Spanje om hem een beter leven te geven, en dan verliezen ze hier hun leven, omdat ze losgelaten zijn.
Verder hebben wij het binnen onze stichting nu al een paar keer meegemaakt dat losgelaten galgo’s in een bos zich te pletter liepen tegen een boom en een gebroken rug of nek hadden en ingeslapen moesten worden. Of dat ze zichzelf op volle snelheid spietsen aan een laaghangende tak, met alle gevolgen van dien. De galgo’s zijn tijdens de jacht in Spanje gewend om te rennen over de velden/steppen en tussen de struiken door, maar een bos met bomen dicht op elkaar zoals we dat hier in Nederland hebben, kennen de galgo’s niet. Dus ook daarom is voorzichtigheid geboden. Laat je honden dus zeker in een bos niet (te snel) los!
Daarnaast is het volgens de wet niet toegestaan om te jagen met windhonden. Ze mogen wel loslopen op een veilig omheind terrein of in een speciaal losloopgebied voor honden. Maar als je je hond in de vrije natuur laat loslopen en je komt een jachtopziener tegen, dan is het aan jou om te bewijzen dat je niet aan het jagen was.
Daarom verzoeken we je dringend om eerst goed te oefenen met een lang touw en je hond naar je toe te laten komen. En als je de hond dan buiten loslaat, begin dan in een omheind gebied, zodat er geen problemen kunnen ontstaan als de hond niet luistert. Of vraag bijvoorbeeld aan een paardenmanege of je hond in de binnenbak mag draven. Wel zo veilig voor de hond, voor het verkeer en voor jezelf…
Een leuk alternatief kan zijn om met je hond(en) een snuffeltuin te bezoeken. Daarvan zijn er 10 in Nederland en 1 in België. Ga naar deze website voor meer informatie en voor de lokaties:
https://snuffeltuinen.jimdofree.com/?
* * *
We kregen op bovenstaand verhaal reacties van meerdere mensen, die we met je willen delen. Hieronder is goed te lezen wat de gevaren kunnen zijn, zowel voor het verkeer als voor je hond. Maar ook in het contact met andere honden.
* Ik vind het heel goed en heel belangrijk dat het onderwerp loslaten van een windhond nog eens onder de aandacht word gebracht. Het is inderdaad zo dat men te vaak denkt dat de tijd rijp is om je windhond los te laten. Ik kom regelmatig mensen tegen met bange windhonden op een omheind gebied, maar een heel uitgestrekt gebied waar veel lekkere prooien voor deze honden te vinden zijn. Vaak gaat het wel goed en blijft de hond in de buurt van zijn baas, maar het gebeurt ook met grote regelmaat dat je tijdens zo’n wandeling een groep honden tegenkomt die zich dominant opstellen tegen een hond die niet bij die groep hoort. Als de hond het dan op een lopen zet met een groep dominante honden achter zich aan dan kan het weleens grote gevolgen hebben.
Ik wandel zelf met mijn 2 Galgo’s (Boaz en Faya) en Podenco (Bella) regelmatig op de Hoornboegse hei in Hilversum en de zandvlakte in Soest. De Soesterduinen is een vrij groot gebied maar niet helemaal omheind.
Ik blijf altijd alleen op de zandvlakte en het liefst op stukken waar ik ver vooruit kan kijken en mijn honden onder controle kan houden, want als ze eenmaal wat zien zijn de Galgo’s gewoon Oost Indisch doof. Daarbij is een van mijn Galgo’s (Faya) nogal dominant naar kleine honden en grote “niet windhonden”.
Als ik een groep honden of kleine hondjes zie, dan roep ik haar bij me en lijn ik haar aan. Ze heeft al eens een pup opgepakt en door elkaar geschud, gelukkig geen gevolgen voor de pup. Door dit voorval dragen mijn Galgo’s altijd een korfje, ik wil dit niet nog eens meemaken. Het nadeel van een korfje is dat als er zich een incident voordoet, mijn honden zich niet goed kunnen verdedigen, maar tot nu toe is het nog altijd goed gegaan. Maar ik blijf de hele wandeling op mijn hoede en lijn Faya aan of pak haar even bij haar halsband als er honden aankomen waarvan ik denk dat het problemen kan geven, Boaz wil alleen maar kijken, rennen en spelen, dus daar maar ik me niet zo druk om maar ook hem houd ik het liefst in de buurt.
Ik ben al enige keren een roedel “dominante” Ridgebacks tegen gekomen en heb daar alleen maar vervelende ervaringen mee gehad, dus als ik zo’n roedel zie aankomen dan loop ik de andere kant op om lastige situaties te voorkomen. Want als het erop aankomt zijn mijn 2 Galgo’s geen lieverdjes en beschermen ze elkaar maar vooral Bella, maar met hun korfje om kunnen ze niet veel uithalen. Het is al eens gebeurd dat 5 RB Bella zagen lopen tussen de struiken en haar dreigend tegemoet kwamen, Bella schrok en was doodsbang, gelukkig schrokken de RB toen Faya, Boaz en nog 2 windhonden dreigend en grommend aan kwamen spurten om Bella te beschermen.
Ik zou ook nooit met mijn windhonden in een bos wandelen, daar zit te veel wild en luisteren ze helemaal niet, daarbij ik wandel niet lekker als ik elke keer mijn honden kwijt ben. De gevolgen als ze het bos ergens uit gaan maakt mij ook niet blij, wetende dat ze kunnen “verdwalen”of nog erger: verongelukken op de weg.
Tot slot, zou ik het echt niet fijn vinden als mijn Galgo’s, buiten het feit dat het niet mag, met een konijn of ander wild komen aanzetten. Ik vind het al vervelend als Bella een veldmuisje of mol vangt, gelukkig gebeurt dat niet veel. Om ze toch hun beweging te geven fiets ik regelmatig met ze.
Mijn mening is dat sommige mensen denken dat hun hond niet bij ze wegloopt en wel luistert, maar het zijn en blijven windhonden, zichtjagers met een passie om te rennen en te jagen. Voor je het weet zijn ze uit zicht en sta je te wachten tot ze terug komen ……en geloof me heb een keer zo’n 10 minuten staan wachten op Boaz die achter een ree aanzat….mijn hart zat ik mijn keel. Ik zag hem in gedachten al achter de ree aan de weg oversteken en onder een auto liggen. Wat een opluchting toen ik hem terug zag komen en op 10 meter afstand van mij bleef staan…met zijn tong op de grond.
Ook die wandeling met GRH op de Loonse & Drunense duinen vergeet ik nooit, toen Boaz met 4 andere Galgo’s het bos uit rende…zo door het dorp over de weg, nou dan staat het huilen je nader dan het lachen hoor. Gelukkig was dit ook met een goed eind en heeft een bewoner uit het dorp hem van de weg gehaald waar hij stond bij te komen van zijn wedstrijd!
Het is een heel verhaal, ik weet het, maar een gewaarschuwd mens telt voor twee.
Groeten, Indra
* Het kan inderdaad niet duidelijk genoeg verteld worden, want vooral in het begin gaat het vaak mis.
Onze Pipa plakte echt aan mij, de kinderen konden haar zelfs aan de lijn bijna niet van mij weg krijgen, haar loslaten was geen probleem.
Javier struint graag en maakt ook meters, met hem zijn we voorzichtiger geweest. Toch loopt hij ook al weer jaren los, ik hoef maar te roepen en hij staat naast mij, daar kan geen konijn of wat dan ook tussen komen, want ja die ruikt hij wel degelijk overal in het bos.
Natuurlijk hebben wij het geluk een ruim goed omheind erf te hebben waar ze dagelijks los op kunnen rennen en spelen, leren niet achter kippen of kuikens aan te gaan, of lammetjes bijvoorbeeld.
Tenslotte wil ik een goede tip meegeven voor iedere eigenaar die het wil proberen om zijn hond los te laten (wij doen het bij iedere hond, ook niet windhonden). Maak een lange lijn van een meter of 9 vast aan de riem en laat de hond daar eerst mee lopen, vervolgens laat je die riem los en zorg je dat je de hond steeds even terug roept zo gauw hij net buiten bereik dreigt te komen.
Door de lijn komt de hond niet ver in kreupelhout waardoor jagen in bos niet mogelijk is, De hond leert op de paden te blijven en hij is altijd makkelijk te pakken omdat hij op afstand van meters nog steeds bereikbaar is.
Wij zelf gebruiken een longeerlijn, die krult niet op, is heel zacht en blijft mooi achter de hond hangen.
vriendelijke groeten Irma
* Als aanvulling wil ik graag de volgende spelregels delen die ik zelf hanteer in een losloopgebied.
1) ga niet ‘s morgens vroeg! Wacht tot de eerste golf honden al door het gebied is gegaan zodat het wild zich uit de voeten heeft kunnen maken.
2) Kies als het kan voor “open” terrein, eventuele uitdagingen zie je dan ruim van te voren. Nadeel is wel dat de hond ook alles veel eerder ziet.
3) Hou de hond de eerste 10 minuten aangelijnd. De meeste prikkels zijn dan geweest en is onze viervoeter al veel meer ontspannen.
4) Klinkt misschien gek maar ik wandel graag met regenachtig weer. Ten eerste is het veel rustiger. Andere prettige bijzaak is dat eventuele geursporen van wild door de regen zijn weggespoeld.
In alle andere omstandigheden of bij enige twijfel aangelijnd houden! Laat je niet verleiden door foto’s en filmpjes van anderen!! Heel vaak zijn dat uitzonderingen op de regel dat het niet verantwoord is.
Groetjes,
Arjan
* Inderdaad een belangrijk onderwerp.
Enerzijds doe je een windhond volgens mij echt tekort als hij/zij nooit los kan rennen, spelen, snuffelen. Ook is het heel goed voor sociaal gedrag van honden als ze regelmatig andere honden tegenkomen en daarmee zelfstandig om moeten gaan.
Anderzijds kan je niet voorzichtig genoeg zijn, moet je je hond goed kennen en hem alleen op veilige plaatsen los laten.
Ik wil ook even een hardnekkig misverstand uit de wereld helpen. De Flora- en Faunawet is al in 2005 veranderd: windhonden mogen net als alle andere hondenrassen loslopen op plaatsen waar dat volgens de Algemene Plaatselijke Verordening toegestaan is. Mits zij andere dieren niet opjagen, vangen, verwonden of doden. Dat geldt dus overal, voor ALLE honden, zelfs een chihuahua.
Dit is na te lezen in de Flora- en Faunawet, art. 16 lid 3: iedereen is verplicht te verhinderen dat een dier dat hem toebehoort of onder zijn toezicht staat in het veld dieren opspoort, doodt, verwondt, vangt of bemachtigt.
Groeten,
Claire
* Je hoort inderdaad veelal de succesverhalen van honden die los kunnen lopen. Mijn eerste grey Speedy was zo’n hond. Vanaf dag 1 had ze alleen maar oog voor mij en waar ik was, volgde zij. Na 1 keer oefenen met de fiets, ging ze de volgende 11 jaar los mee met mij en het paard op de buitenritten. Elke dag minimaal 2 uren rond struinen in het bos, langs de weilanden of dwars door het drukke dorp. Ze liep netjes in de berm, stak wegen pas over op mijn commando en negeerde alle mensen en honden die wij tegen kwamen. In die 11 jaar is ze 2 keer achter een haas aangegaan, de 1 ste keer ving ze de haas, de 2e keer net niet. Maar elke keer kwam ze binnen een kwartier weer naar mij terug gehold.
Als ik mijn ogen sluit zie ik nog steeds het mooiste beeld van de wereld op mijn netvlies. Mijn paard en ik in volle rengalop en Speedy die met een paar galopsprongen en een tintel in haar ogen, ons met gemak inhaalt…
Nu de andere kant, Joy, een prachtige dame, sierlijk, vrolijk en knuffels te over. Maar zo bang, bang voor de container langs de weg, bang voor die hond die achter de heg blaft, bang voor de fietser die 500 meter verderop aan komt, bang voor die man die op de bus wacht, bang voor een moeder die met haar kids op de stoep loopt, bang voor alles wat je maar tegen kunt komen, behalve het zware verkeer (tractoren, vrachtwagens). Daar trekt ze zich niets meer van aan.
Joy is gek met ons, maar als ze bang ergens voor wegloopt, dan holt ze naar… huis, naar haar bank en kijkt dan met grote schrikogen om zich heen. Wij mensen zijn niet haar veilige haven, maar haar huis. Als ze achter los in het weiland is en ze schrikt ergens van, dan holt ze naar huis. Dus buiten het erf loslaten… heel soms, als ik zeker weet dat er niets anders aankomt. Maar dat is heel zelden. Dus wij fietsen samen, een uitlooplijn aan de riem en ikke heel hard fietsen (pfff) en zij genieten van de cadans van de galop, haar oortjes rechtop, de puntjes zachtjes flappend in het ritme. En nee, ik kan nooit hard genoeg fietsen, maar het is zo goed. Zij veilig aan de riem, want voor je er erg in hebt, ziet ze iets engs en hangt ze strak aan de lijn achter de fiets. En misschien nog wel een leuk weetje, laatst stond er een haas midden op een weggetje in de weilanden… Joy keek… schrok en rende weg! Gelukkig zat ze aan de lijn, anders had ik die 2 kilometer naar huis angsten uitgestaan.
Ze is als pup van 4 maanden bij ons gekomen, geen littekens op haar lijf, maar in haar geest is toch iets goed misgegaan, want zo bang blijven. Ach, ik hou vol, ze is nu ongeveer een jaar oud en wie weet hoe ze over een paar jaar tegen die grote boze mensenwereld aankijkt.
Een beetje lang verhaal geworden, 2 verhalen, maar allebei succesverhalen, want we genieten, ieder op onze eigen wijze.
Anneke
📌Alle informatie is door ons geschreven, gebaseerd op onze jarenlange kennis en ervaring en daarmee ons intellectueel eigendom. Het is wettelijk verboden om dit te kopiëren/publiceren. Wij geven echter toestemming voor het overnemen van onze artikelen, maar uitsluitend met vermelding van “Bron: Stg. Greyhounds in nood Nederland”.
