Voor alle windhondenliefhebbers, die galgo’s en greyhounds adopteren…
Wij zijn heel erg blij en dankbaar dat jullie galgo’s en greys een beter leven geven en hen helpen hun verleden te overwinnen.
Wij vragen jullie echter, als je van plan bent om een windhond te adopteren, ook eens te denken aan de Vergeten honden. Dit zijn de oudere honden, de reuen, de zwarte honden, degenen die ziek zijn (Leishmaniose of een ander lichamelijk gebrek) en de bange/verlegen honden. Zij zijn net zo lief, net zo mooi en hebben het minstens net zo hard (of nog harder) nodig om een thuis te vinden. Velen van hen zitten al 1 of meerdere jaren te wachten en dat is niet eerlijk. Tijdens het jachtseizoen worden er tienduizenden gedumpt en de mooie en makkelijke honden gaan als warme broodjes over de toonbank en de minder gangbare honden blijven achter, bij het “overschot” van het jaar daarvoor en het jaar daarvoor.
In de 19 jaar dat ik Spaanse honden heb, heb ik zelf twee traumahonden geadopteerd.
Bella, Podenca, in 2016 overleden. Zij was overal bang voor buitenshuis, maar vooral ook voor mensen. Maar met begeleiding en veel geduld is zij helemaal hersteld binnen een jaar of drie. Het kost gewoon veel tijd.
Matsi, zwartwitte galga, overleden in 2022, 12 jaar geworden. Grote paniek bij alles wat ze tegenkwam. Overal bang voor, mensen, gillende kindertjes, fietsers, auto’s, de wind en waaiende takken en blaadjes. De grote paniek is op een gegeven moment verdwenen, maar ze is altijd een bange hond gebleven, dat is er nooit uitgegaan. Maar zij mocht zijn, wie ze maar kon zijn. Rekening houdend met haar angsten en proberen bepaalde dingen te omzeilen, was dat prima te doen. Ik wil wel een onderscheid maken tussen verlegen/schuchtere honden en een traumahond. Een verlegen hond is zijn vertrouwen kwijt in de mensen. Na adoptie merken ze dat ze met liefde worden behandeld. Vaak overwinnen ze hun schuchterheid na een paar weken/maanden.
Ik heb een oudere zwarte galga, Sonrisa, van 13 jaar. Prachtig lief gezichtje met die grijzende snoet. Een liever meisje heb je nooit gezien. Stabiel, evenwichtig, zachtaardig en een grote knuffelbeer. Zij is de kalme factor in mijn roedel. Topgirl!
Ik heb een galgo met Leishmaniose en een kapotte achterpoot geadopteerd, Sabri, 7 jaar bij mij geweest, in 2017 overleden op 12-jarige leeftijd. Mijn allergrootste vriend en the love of my life. Met medicatie is zijn Leishmaniose altijd goed onder controle geweest, met jaarlijkse bloed- en urinechecks.
Ik heb ook andere galgo’s gehad (en heb ze nu nog) waar niets aan “mankeert”: Brego en Floyd, lieve galgoreuen, die inmiddels al niet meer leven. Odie, klein zwartwit teefje en dikke pretletter, overleden in 2022 en sinds 2017 Tomi, 10 jaar oud, mooie sterke brindle reu, lieve, lieve schat. Ik heb dus altijd een mix gehad van “normale” honden en honden waar wat mee is. Dit is heel goed te doen, want de sterken helpen de zwakken, de blije, stabiele honden helpen de bangerds.
En als je een traumahond of Leishmaniosehond niet aandurft, dan kun je ook gaan voor een zwarte hond of een oudere hond, waar geen problemen mee zijn. Of kies eens een keer een reu. Als je ze maar een veilige en warme plek en veel liefde kunt bieden. Dat is alles wat ze nodig hebben.
Kortom: Ik vraag jullie om alsjeblieft ook eens te kijken naar een hond die minder kans heeft vanwege ziekte, vachtkleur, leeftijd of angst. Ook zij hebben het hard nodig om gekozen te worden. Ga naar de hondenpagina’s en klik op de categorie Vergeten honden.
Dankjewel namens de Vergeten honden,
Tina – webmaster GINN
📌Alle informatie is door ons geschreven, gebaseerd op onze jarenlange kennis en ervaring en daarmee ons intellectueel eigendom. Het is wettelijk verboden om dit te kopiëren/publiceren. Wij geven echter toestemming voor het overnemen van onze artikelen, maar uitsluitend met vermelding van “Bron: Stg. Greyhounds in nood Nederland”.
