01-10-2023 “Hij was 9 toen hij bij mij in opvang kwam, inmiddels is hij alweer 10. Wat een lief manneke is het. En hij heeft al veel geleerd op zijn oude dag. Vooral het overenthousiast blaffen naar alles en iedereen die hij tegenkomt is inmiddels drastisch verminderd. ’s Morgens kan ik rustig opstaan en hoef ik me niet te haasten om naar beneden te komen, omdat Alex al luid blaffend laat merken dat hij me heeft gehoord en niet kan wachten tot hij me ziet. Nu begroet hij mij met wat piepjes, maar dat mag natuurlijk. Ik kan hem dan rustig aanhalen en begroeten. Dat vindt hij superfijn, zo’n aandachtsmomentje. Vervolgens gaat hij lekker liggen en heb je geen “hond”meer aan hem.
Inmiddels kan ik 4 uurtjes de deur uit zonder dat Alex luid blaft naar alles wat langsloopt of omdat ik er niet ben. Op de camera is te zien dat hij heerlijk ligt te slapen en af en toe naar buiten kijkt. Maar daar blijft het dan ook bij. Dat is toch geweldig?
Alex is verder eigenlijk ook heel gemakkelijk. Hij kan met alles en iedereen wel opschieten. Of het nu een kat is, of een hond, of een konijn of wat dan ook. Hij stoort zich er niet aan. Het is wel een onderdanig hondje en ietwat onzeker, maar altijd vrolijk. Hij houdt van lekker eten en daarom hebben we een antischrokbak aangeschaft. Anders is alles in 5 seconden verdwenen. Het lekkere eten dan he. De brokken vindt hij maar zozo, maar met enig aandringen eet hij het wel. Hij heeft liever vers vlees… Mjomnomnom…
Alex loopt niet heel keurig aan de lijn. Omdat ik met drie honden moet lopen, doe ik Alex aan de heupgordel aan een lange lijn. Hij volgt het liefst zijn neus, en gaat zigzaggend het veld door. Ik hobbel gedwee achter hem aan. De andere twee gaan los, maar dat is bij Alex sowieso geen goed idee. Hij gaat helemaal zijn eigen gang, in zijn eigen wereldje. Maar hij geniet er zo van! Hele lange wandelingen zijn niet aan hem besteed. Hij wordt toch een dagje ouder en zijn ruggetje kan lange wandelingen niet meer zo goed verdragen. Dus liever wat vaker een ommetje, dan een lange wandeling van uren achter elkaar.
In huis ligt hij het liefste op de bank of in de grote donut te slapen. Hij is niet zo groot, dus hij past overal nog wel bij of tussen. Is er iemand die verliefd op deze schat wordt en hem in zijn of haar hartje wil sluiten? Hij verdient het zo….
Ps: Hij zou alleen geplaatst kunnen worden of met een maatje. Voor hem maakt het niet uit. Hij past zich wel aan.”
Voor meer informatie of het opstarten van de adoptieprocedure, mail dan naar Petra en Lydia: opvanghonden.ginn@hotmail.com
[Update: 01-10-2023]
Vandaag is lieve Alex aan de beurt. Hij is ongeveer twee maanden in Nederland nu en zit in een opvanggezin.
Alex is rustig en beleefd naar de andere honden en gaat heel voorzichtig om met katten. Een echte gentleman. Hij houdt alleen nog niet van uitslapen. Hij wil ‘s morgens echt op tijd een blokje om. Hij geeft dat aan door zijn keeltje op te zetten en te gaan blaffen. Gelukkig is zijn blaf niet heel schel, maar op dat moment wel volhardend. “Schiet toch eens op!” Zegt hij. En je hoeft heus niet zo ver te wandelen hoor. Hij wil gewoon even zijn behoefte doen en ook even snuffelen als dat kan. Je moet toch in de gaten houden wie er allemaal gelopen heeft. En dan even je eigen geurtje achterlaten. Hij schopt namelijk na het plassen vol overgave het gras eruit naar achteren. Ik zou dan een beetje afstand bewaren. Vooral als het regent.
En als we na 10 minuten weer binnen staan, dan wil hij ook nu (!) eten. Dat zul je ook merken aan zijn blaffen. Dat is niet te stoppen voordat zijn bekkie in zijn bakkie verdwijnt. Hehe, dan is Meneer tevreden en kruipt hij heerlijk in een hoekje op de bank. Maar wij hebben een vrij strak ritme wat dat betreft en Alex weet dat ook.
Om 10 uur wordt hij iets onrustig. Het is tijd om wat te knagen! Hij staat je al op te wachten bij de kastdeur. Zo’ n lekker botje is niet te versmaden! Rond 11 uur gaan we lekker even een stukje wandelen in het natuurgebied vlakbij huis. Daar kan hij aan de lange lijn heerlijk even struinen naar muisjes of molletjes Zijn neus doet het nog perfect op zijn leeftijd. Net als zijn mooie grote oren. Een half uurtje is voor hem lang genoeg en hij kan dan uren liggen in zijn mandje op de bank.
Alex is een heerlijk rustig ventje dat steeds meer van zichzelf laat zien hoe langer hij bij me is. Hij is nergens bang voor en zijn staartje staat altijd fier overeind. Zelfs het vuurwerk kon hem niet van zijn stuk brengen. Zijn slaap is hem lief laten we maar zeggen. Men moet alleen wel rekening houden met zijn ruggetje. Daar zit wat Artrose, maar met pijnmedicatie gaat dat prima!
Wiens hart heeft hij gestolen? Hij is niet meer piepjong, maar hij kan echt nog wel wat jaartjes mee en kan je beste vriendje worden!
[Update: 04-01-2023]
Alex is een Podenco Andaluz van 9 jaar oud. Hij is naar Nederland gekomen vanuit Adepa La Solana. Alex is in Spanje door iemand gevonden toen hij in zijn uppie over straat liep te zwerven. Hem vangen was niet moeilijk, want Alex is dol op mensen en aandacht. [Toegevoegd: 19-11-2022]
